Deu 20 | PesOV | STEP | چونبرایمقاتلهبا دشمنخود بیرونروی، و اسبها و ارابهها و قومیرا زیادهاز خود بینی، از ایشانمترسزیرا یهُوَهخدایتكهتو را از زمینمصر برآوردهاست، با توست.

Deuteronomy 20

1 چونبرایمقاتلهبا دشمنخود بیرونروی، و اسبها و ارابهها و قومیرا زیادهاز خود بینی، از ایشانمترسزیرا یهُوَهخدایتكهتو را از زمینمصر برآوردهاست، با توست. 2 و چونبهجنگنزدیكشوید، آنگاهكاهنپیشآمده، قومرا مخاطبسازد 3 و ایشانرا گوید: «ایاسرائیلبشنوید! شما امروز برایمقاتلۀ با دشمنانخود پیشمیروید؛ دلشما ضعیفنشود، و از ایشانترسانو لرزانو هراسانمباشید. 4 زیرا یهُوَه، خدایشما، با شما میرود، تا برایشما با دشمنانشما جنگكردهشما را نجاتدهد.»

5 و سروران، قومرا خطابكرده، گویند: «كیستكهخانهنو بنا كرده، آنرا تخصیصنكردهاست؛ او روانهشده، بهخانهخود برگردد، مبادا در جنگبمیرد و دیگریآنرا تخصیصنماید. 6 و كیستكهتاكستانیغرسنموده، آنرا حلالنكردهاست؛ او روانهشده، بهخانۀ خود برگردد، مبادا در جنگبمیرد، و دیگریآنرا حلالكند. 7 و كیستكهدخترینامزد كرده، بهنكاحدر نیاوردهاست، او روانهشده، بهخانۀ خود برگردد، مبادا در جنگبمیرد و دیگریاو را بهنكاحدرآورد.»

8 و سروراننیز قومرا خطابكرده، گویند: «كیستكهترسانو ضعیفدلاست؛ او روانهشده، بهخانهاشبرگردد، مبادا دلبرادرانشمثلدلاو گداختهشود.»

9 و چونسروراناز تكلمنمودنبهقومفارغشوند، بر سر قوم، سردارانلشكر مقرر سازند.

10 چونبهشهرینزدیكآییتا با آنجنگنمایی، آنرا برایصلحندا بكن. 11 و اگر تو را جوابصلحبدهد، و دروازهها را برایتو بگشاید، آنگاهتمامیقومیكهدر آنیافتشوند، بهتو جزیهدهند و تو را خدمتنمایند. 12 و اگر با تو صلحنكرده، با تو جنگنمایند، پسآنرا محاصرهكن. 13 و چونیهُوَه، خدایت، آنرا بهدستتو بسپارد، جمیعذكورانشرا بهدمشمشیر بكش. 14 لیكنزنانو اطفالو بهایمو آنچهدر شهر باشد، یعنیتمامیغنیمتشرا برایخود بهتاراجببر، و غنایمدشمنانخود را كهیهُوَهخدایتبهتو دهد، بخور. 15 بههمۀ شهرهاییكهاز تو بسیار دورند كهاز شهرهایاینامتها نباشند، چنینرفتار نما.

16 اما از شهرهایاینامتهاییكهیهُوَه، خدایت، تو را بهملكیتمیدهد، هیچذینفسرا زندهمگذار. 17 بلكهایشانرا، یعنیحتیانو اموریانو كنعانیانو فَرِزّیانو حِوّیانو یبوسیانرا، چنانكهیهُوَه، خدایت، تو را امر فرمودهاست، بالكلهلاكساز.

18 تا شما را تعلیمندهند كهموافقهمۀ رجاساتیكهایشانبا خدایانخود عملمینمودند، عملنمایید. و بهیهُوَه، خدایخود، گناهكنید.

19 چونبرایگرفتنشهریبا آنجنگكنی، و آنرا روزهایبسیار محاصرهنمایی، تبر بردرختهایشمزنو آنها را تلفمساز. چونكهاز آنها میخوریپسآنها را قطعمنما، زیرا آیا درختصحرا انساناستتا آنرا محاصرهنمایی؟ 20 و اما درختیكهمیدانیدرختینیستكهاز آنخوردهشود آنرا تلفساخته، قطعنما و سنگریبر شهریكهبا تو جنگمیكند، بنا كنتا منهدمشود.